In quo agitur de Remedijs Diuinis, et naturalibus contra vexatos, et de nonnullis quibusdam alijs. An liceat tollere Maleficium ratione curandi maleficiatum. Cap. I. Doctrina. Maleficium est Magiæ species, qua quis ope de monis alteri damnum parat. a Signa autem maleficij voco, ollas, ligamina, claustra, plumas, leberides, et cætera similia, quæ ex pacto cum Dæmone inito, Magus adhibuit, vt aliquis maleficio lædatur. Pactum verò esse solet, vt quandiu ligula sic nodata fuerit, vel tale quid sub limine desossum, vel sera clausa manserint, tandiu talis persona sit malesiciata, aut moriatur, qui in tali locoerit, aut intrabit, vel exibit, et huiusmodi. Quare quæritur, vtrum liceat aperiendo claustrum, comburendo capillorum glomum, soluendo ligulænodum, vel effodiendo ollam, et exurendo, quæ in illa habentur, aut similia remoucndo,
